نه، این برف را دیگر سر باز ایستادن نیست.

.
نه آقایان این تازه اول داستانه، نوشتن تاریخی که ساختید هنوز شروع نشده. ای کاش به جای این نامه‌نگاری‌ها و اعتراض‌ها فکر می‌کردید که اگر این اولین باره که داستان زندگی یکی دو نسل ما ساخته و مطرح شده شاید آخرین بار نباشه.

.
گیرم که مطرح شدن و جایزه گرفتن این فیلم بدون انگیزه‌های سیاسی نبوده، اما کجای فیلم را می‌تونید انکار کنید؟ کجاش را میتونید بگید واقعیت نداشته یا اغراق شده؟ به خانه‌ها ریختن و گرفتن و بردن و کشتن در اون مختصات زمانی و مکانی اتفاق افتاد یا نیفتاد؟ فرار کردن هر آنکه غیر از شما بود، با اسب و قاطر از مرز اتفاق افتاد یا نه؟ سوزاندن کتاب‌ها و خاطرات خانوادگی از ترس شما اتفاق افتاد یا نه؟ این شما نبودید که به نسل ما یاد دادید راه مصون موندن از شرتون دروغ و ریاست؟ این شما نبودید که چیزی از اخلاق دیگه باقی نگذاشتید؟

.
شاید بشه با دستور و نامه تورم را کنترل کرد، شاید بشه با دستور گاز قطع شده را وصل کرد یا هوای سرد را گرم کرد، شاید بشه یک فیلم را از یک جشنواره پایین کشید یا جلوی پخشش را گرفت. اما نمیشه جلوی یک نسل را گرفت که خاطراتش را بازگو نکنه. من در فیلم پرسپولیس راوی‌ای دیدم که منصفانه و بی‌اغراق اما با نکته سنجی خاطرات مشترک یک نسل را می‌گفت. خاطرات سال‌های خاکستری دهه شصت، خاطراتی که برای تماشاگر ایرانی حاضر در سالن اونقدر آشنا بود که با وجود طنز مستتر در جای جای فیلم باز هم گوشه چشمش خیس بشه. نظیر این خاطرات در همین وبلاگستان کم نیست. شاید این اولین بار بود که این خاطرات در این سطح و به این حد مطرح میشد، شاید این مطرح شدن سیاسی بود، اما ایکاش این اتفاق حضرات را وادار می‌کرد به جای نامه‌نگاری فکر کنند دوره تاریخ‌نویسی انقلاب باشکوه ما تازه داره آغاز میشه و این اول راهه. نه این برف را دیگر سر باز ایستادن نیست.

.