دوشنبه، 28 فروردين، 1385

بحران شمال آفريقا
در بین این همه خبرهای داغ هسته‌ای چیزی که برای من عجیبه این بی‌تفاوتی عمومیه که بین مردم وجود داره. واقعا میزان عکس‌العملهای توده مردم حالا چه موافق و چه مخالف نسبت به حجم بحران و تهدیدی که مملکت با اون مواجهه قابل صرف‌نظر کردنه. درست مثل اینکه مردم دارند اخبار بحران کشور ساحل عاج را گوش میکنند (البته با توجه به این مطلب که نه صدا و سیما آینه توده مردمه و نه وبلاگستان).
در این چند روزی که جشن ملی زرد برپا بوده من حرکت خودجوشی له یا علیه اون از هیچکس ندیدم. البته وقتی با تک تک افراد سر بحث را باز کنی بالاخره یک موضعی دارند اما ظاهرا موضوع برای هیچکس اونقدر اهمیت نداشته که بخواد وقت و انرژی و چه بسا چیزهای دیگه برای موضع‌گیری علنی هزینه کنه.
با این هجوم به بازار سکه و اشتیاق تبدیل کردن پول نقد به کالاهای با ارزش اصلا نمی‌شه باور کرد که مردم بحران را جدی نگرفتند، ظاهرا جدی گرفتند خیلی هم جدی گرفتند. پس این بی‌تفاوتی مال چیه؟ یعنی اگر جنگی شروع بشه و یا تحریم بشیم تنها مشکل ملت ما اینه که چندرغاز پس‌اندازشون بی ارزش می‌شه؟ حالا مخالفین می‌ترسند موافقین هم نباید برای اظهار نظرشون کاری بکنند؟