چهارشنبه، 11 مرداد، 1385

چند وقت پيش يكي از همكارهاي ما در جوب خيابان يك موبايل پيدا كرده بود. موبايل را برداشت و آورد پشت ميزش نشست تا صاحب موبايل زنگ بزنه و بعد هم بياد موبايل را تحويل بگيره. هنوز نيم ساعتي نگذشته بود كه موبايل زنگ زد. اين بنده خدا هم خوشحال گوشي را برداشت كه صاحب موبايل پيدا شد. اما جالب قضيه اينه كه صاحب موبايل كه فكر ميكرد داره با يك جيب‌بر حرف ميزنه شروع كرده بود به بلوف زدن كه ما تو را رديابي كرديم و اگه موبايل را نياري به فلان آدرس ميايم چنين و چنان ميكنيم و خلاصه داد و بيداد. اين همكار عزيز ما هم تلفن را قطع كرد و بعد درست مثل آدم‌هايي كه خون جلو چشمشون را ميگيره شروع كرد به بد و بيراه گفتن به طرف كه مرتيكه بي‌شعور حرف دهنش را نميفهمه و ... ما هم كه فكر ميكرديم اين دوستمون از اينكه دزد خطابش كردند اينقدر عصباني شده شروع كرديم با چرندياتي مثل اينكه خب اون هم تقصيري نداره و اشتباه كرده و غيره آرومش كنيم كه يك دفعه بيشتر از كوره در رفت و گفت "آخه خيلي بده كه آدم را هم دزد فرض كنند هم احمق. لااقل فقط بگو دزدي ديگه چرا من را خر فرض كردي! "
بعد از خوندن اين مطلب و سوالهاي زيرش ياد اين داستان افتادم. خب ظاهرا ما را هم، هم دزد فرض كردند و هم احمق! حالا که دیگه حال و حوصله از كوره در رفتن را هم نداریم.
Template Designed by Douglas Bowman - Updated to New Blogger by: Blogger Team
Modified for 3-Column Layout by Hoctro, a little change by PThemes