نه کسی لگد زد، نه کسی فحش و شعاز داد و نه کسی پرچمی آتش زد. آرام کنار خیابان ایستادند، شمع روشن کردند و زیر لب اوراد مخصوص خودشون را خوانند. آنقدر آرام که ناخودآگاه دلت می‌خواست بری چند لحظه‌ای در جمعشون بایستی و در گوششون بگی: بله آقا می‌فهمم، آدم برای کشته شدن نیست.