جمعه، 19 فروردين، 1384

بيچاره خاتمی بعد از اينکه در سازمان ملل مجبور شد برای اينکه توی راهرو به کلينتون برخورد نکنه بره و در دستشويی قايم بشه (اون طور که کلينتون گفته!). اين‌بار با بوش همزمان رسيدند به مراسم خاکسپاری حضرت پاپ.
اين رويتر هم عکس‌های خاله‌زنکی خوبی می‌گيره!
خدا ميدونه چقدر خودش و همراهان فسفر سوزوندند و انرژی مصرف کردند که مبادا جايی در طول مراسم رو در رو بشند و دوباره يکی از مسائل سياسی مهم مملکت اين بشه که آيا اين دو نفر با هم سلام عليک کردند يا نه! خاطرتون که هست يک مدت بحث روز مملکت اين بود که چرا آقای خرازی در يک اجلاس اروپايی با خانم آلبرايت حرف زدند. (خرازی بايد تا می‌ديد آلبرايت اونجاست می‌گفت ببخشيد من ج.. دارم و از سالن می‌رفت بيرون تا سياست‌های کلی نظام آسيب نبينند)
همين جناب خاتمی هفته پيش در پاريس اعلام کرد برای دوران بعد از رياست جمهوری قصد تاسيس يک NGO دارند که اعضای اون شخصيت‌های بين‌المللی هستند و سعی می‌کنند فرهنگ گفتگو را در جهان توسعه بدند. خدا اجرشون بده اما اميدوارم از تجربه هشت سالشون ياد گرفته باشند برای اينکه گفتگو را شروع کنند اول بايد از اون دستشويی بياند بيرون! حالا چه آقا اجازه بدند و چه ندند!

پی‌نوشت: ای داد بی‌داد، از این خاتمی رو دست خوردم، همین که من این پست را فرستادم دویده رفته با رییس‌جمهور اسراییل دست داده. البته من تا حالا عکسی از اين موضوع نديدم و جالبه که خود رييس‌جمهور اسراييل اين را گفته نه اينکه خبرنگارها و عکاس‌ها شکار لحظه کرده باشند (يک ذره جای شک داره) برای همين ميشه انتظار داشت که آقای خاتمی همين روزا مساله را تکذيب کنند، البته چون در مملکت ما خيلی چيزا تکذيب می‌شه اين زياد ملاک نيست. اما اگه زبونم لال زبونم لال، اين مساله راست باشه، فقط می‌خواسته من را ضایع کنه. کاش رهبران مذهبی دنیا یکی یکی و يا حتی دسته‌جمعی مرحوم می‌شدند بلکه ما روابطمون با دنیا حسنه می‌شد! اگه قرار باشه پاپ‌ها هر ۳۶ سال يکبار بميرند، چند قرن طول می‌کشه روابط ايران و آمريکا عادی بشه؟