شنبه، 3 آبان، 1382
با عصايی که فقظ می پوسد
صحبت از راه درازی است که بايد پيمود
- here
- blogger
- technorati
مردی زیر باران
- .
- درباره من مطلب قابل عرضی نیست آدمی هستم خیلی معمولی، مثل همه آدم‌های معمولی اطراف شما. در سال‌های اخیر بسیار کند و تدریجی باورهام تغییر کرده و وبلاگ نویسی را هم برای همین دوست دارم چون نمی‌خوام مسیر رفته را فراموش کنم. با اسم واقعی نمی‌نویسم چون اینطوری راحت‌تر هستم. انتخاب این اسم هم به دلیل رمانتیک بودنم نبوده، وقتی دبیرستان می‌رفتم هر روز در ساعت تعویض شیفت از جلوی یک کارخانه نساجی در چهارباغ اصفهان رد می‌شدم. پشت یکی از اتوبوس‌های سرویس کارگرها بزرگ نوشته شده بود مردی زیر باران و من اسم این اتوبوس را دوست داشتم و شاید به دلیل شباهتم به اتوبوس بوده که همین اسم را انتخاب کردم. تصادفا بعدها فهمیدم که زیر باران راه رفتن کار رمانتیکی هم هست. مدتی پیش و بعد از کلی خود درگیری به بهانه تحصیل از ایران به ینگه دنیا اومدم، فعلا دانشجو هستم و از آینده هم بی‌خبرم
Art Gallery
|
|
|
|
لینک‌دونی
Previously on the wall
|
|
|
|
0 comments:
» نظر شما چیست؟